យោបល់ផ្នែកច្បាប់
យោបល់ផ្នែកច្បាប់ គឺជាបកស្រាយ ជាការពន្យល់របស់អ្នកផ្តល់ជំនួយផ្នែកច្បាប់ទៅអ្នកទទួលជំនួយផ្នែកច្បាប់ អំពីបញ្ហាផ្សេងៗ ក្នុងគោលបំណងជួយរកដំណោះស្រាយ និងផលប្រយោជន៍ស្របច្បាប់ជូនអ្នកទទួលជំនួយផ្នែកច្បាប់។
ប្រភេទយោល់បផ្នែកច្បាប់(មូលហេតុ និងដំណោះស្រាយនៃបញ្ហា) ដែលត្រូវប្រឹក្សាជូនអ្នកទទួលជំនួយផ្នែកច្បាប់មានដូចខាងក្រោម ៖
o កម្មសិទ្ធិ
o កសិកម្ម
o ការងារ
o ការដោះស្រាយវិវាទក្រៅប្រព័ន្ធតុលាការ
o ការដោះស្រាយវិវាទតាមប្រព័ន្ធតុលាការ
o ការធានា
o ការនាំចូល
o ការនាំចេញ
o ការលែងលះ
o ការស្មុំកូន
o គណនេយ្យ និងសវនកម្ម
o គយ
o ដីធ្លី
o ទន្លេរ
o ទេសចរណ៍
o ធនាគារ
o នគររូបនីយកម្ម
o បច្ចេកវិទ្យា
o បញ្ហាកិច្ចសន្យាគ្រប់ប្រភេទ
o បទល្មើស
o បរិសា្ថន
o ព័ត៌មាន
o ពន្ធដារ
o ពាណិជ្ជកម្ម
o ម៉ាក
o មុខាសាធារណៈ
o មូលបត្រ
o រដ្ឋធម្មនុញ្ញ
o រដ្ឋបាល
o រដ្ឋបាលសាធារណៈ
o រ៉ែ និងថាមពល
o លទ្ធកម្ម
o វប្បធម៌
o វិនិយោគ
o វិវាទនៅទឹកដីបរទេស
o វេជ្ជសាស្ត្រ
o សង្គមកិច្ច
o សំណង់
o សន្តតិកម្ម ឬបណ្តាំ
o សន្តិសុខ
o សិទ្ធិអ្នកនិពន្ធ
o សុខភាពសាធារណៈ
o សុខាភិបាល
o ហិរញ្ញវត្ថុ
o ហ៊ីប៉ូតែក
o អប់រំ
o អំពើនីត្យានុកូល
o អាកាសចរណ៍
o អាពាហ៍ពិពាហ៍
o អាហារកាតព្វកិច្ច
o ឧស្សាហកម្ម
o ...
គោលការគ្រឹះមួយចំនួនទាក់ទងការដោះស្រាយវិវាទក្រៅប្រព័ន្ធតុលាការ
ច្បាប់រ៉ាប់រង មិនឱ្យមានការរំលោភបំពានលើរូបរាងកាយបុគ្គលណាមួយឡើយ ។[1] ច្បាប់ការពារជីវិត កិត្តិយស និងសេចក្តីថ្លៃថ្នូររបស់ប្រជាពលរដ្ឋ ។ ព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជាទទួលស្គាល់និងគោរពសិទ្ធិមនុស្សដូច មានចែងក្នុងធម្មនុញ្ញអង្គការសហប្រជាជាតិ សេចក្តីប្រកាសជាសកលស្តីពី សិទ្ធិមនុស្ស និងកតិកាសញ្ញា ព្រមទាំងអនុសញ្ញាទាំងឡាយទាក់ទងទៅនឹងសិទ្ធិមនុស្ស សិទ្ធិនារី និងសិទ្ធិកុមារ ។ ជនជាប់ចោទណាក៏ដោយ ត្រូវទុកជាមនុស្សឥតទោស ដរាបណាតុលាការមិនទាន់កាត់ទោសជាស្ថាពរ ។ ជនគ្រប់រូប មានសិទ្ធិការពារខ្លួនតាមផ្លូវតុលាការ ។
ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរមានសេរីភាពខាងការបញ្ចេញមតិរបស់ខ្លួន សេរីភាពខាងសារព័ត៌មាន សេរីភាពខាងការបោះពុម្ពផ្សាយ សេរីភាពខាង ការប្រជុំ ។[2] ជនណាក៏ដោយ មិនអាចឆ្លៀតប្រើសិទ្ធិនេះ ដោយរំលោភនាំឱ្យប៉ះពាល់ដល់កិត្តិយសរបស់អ្នកដទៃ ដល់ទំនៀមទម្លាប់ល្អរបស់សង្គម ដល់សណ្តាប់ធ្នាប់សាធារណៈ និងដល់សន្តិសុខជាតិបានឡើយ ។[3]
ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរមានភាពស្មើគ្នាចំពោះមុខច្បាប់ មានសិទ្ធិសេរីភាពនិងករណីយកិច្ចដូចគ្នាទាំងអស់ ដោយឥតប្រកាន់ពូជសាសន៍ ពណ៌សម្បុរ ភេទ ភាសា ជំនឿសាសនា និន្នាការនយោបាយ ដើមកំណើត ជាតិ ឋានៈ សង្គម ធនធាន ឬស្ថានភាពឯទៀតឡើយ។[4] ការប្រើសិទ្ធិ សេរីភាពផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ បុគ្គលម្នាក់ៗមិនត្រូវឱ្យប៉ះពាល់ដល់សិទ្ធិសេរីភាពអ្នកដទៃឡើយ។[5] ការប្រើសិទ្ធិសេរីភាពនេះ ត្រូវប្រព្រឹត្តតាមល័ក្ខខ័ណ្ឌកំណត់ក្នុងច្បាប់ ។
ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរមានសិទ្ធិប្តឹងបរិហារ ប្តឹងតវ៉ា ឬ ប្តឹងទារសំណង ជួសជុលការខូចខាតដែលបណ្តាលមកពីអំពើខុសច្បាប់របស់អង្គការរដ្ឋរបស់ អង្គការសង្គម និងរបស់បុគ្គលិកនៃអង្គការទាំងនោះ។[6] ការដោះស្រាយបណ្តឹងតវ៉ា និងសំណងជួសជុលការខូចខាតជាសមត្ថកិច្ចរបស់តុលាការ ។[7]
យោបល់ពិចារណា
§ តើអ្វីទៅជាយោបល់ផ្នែកច្បាប់?
§ ហេតុអ្វីបង្កើតឲ្យមានយោបល់ផ្នែកច្បាប់?
§ អ្វីទៅជាគោលដៅ គោលបំណង ចក្ខុវិស័យ មុខងារ តួនាទី វិសាលភាព គុណសម្បត្តិ របស់យោបល់ផ្នែកច្បាប់មានអ្វីខ្លះ?
§ តើយោបល់ផ្នែកច្បាប់នៅកម្ពុជាយើងមានលក្ខណៈយ៉ាងដូចម្តេច?
§ តើយោបល់ផ្នែកច្បាប់មានជាប់ពាក់ព័ន្ធនឹងក្រសួងណាខ្លះ?
§ យោបល់ផ្នែកច្បាប់កំពុងជួបបញ្ហាដែរឬទេ?
§ តើយោបល់ផ្នែកច្បាប់ត្រូវរៀបចំគោលនយោបាយអ្វីខ្លះក្នុងស្ថានភាពបែបនេះ?
§ តើលោក-លោកស្រីចង់ដឹងអ្វីខ្លះដែលទាក់ទងនឹងយោបល់ផ្នែកច្បាប់ឲ្យបានលម្អិត?
§ តើស្ថានភាពការផ្តល់យោបល់ផ្នែកច្បាប់នៅអាស៊ាន និង អន្តរជាតិ មានលក្ខណៈបែបណា?
§ តើលោក-លោកស្រីត្រូវមានឯកសារអ្វីខ្វះដើម្បីរៀបចំអត្ថបទដែលទាក់ទងយោបល់ផ្នែកច្បាប់ឲ្យកាន់តែល្អ?
ឯកសារដែលលោក-លោកស្រីអាចទាញបាន ៖
ទំនាក់ទំនងមកកាន់យើងខ្ញុំ ៖
Website ៖ https://www.lawlyheng.com
Gmail ៖ lawlyheng@gmail.com
Pages FB ៖ https://www.facebook.com/lawlyheng
ACC Telegram ៖ https://t.me/httpstmeLawlyheng
Group Telegram ៖ https://t.me/+TcPtwRQCZd-k6Bbq
Youtube ៖ https://www.youtube.com/lawlyheng
Lawlyheng សូមអរគុណ អរគុណ ។
[1] មាត្រា ៣៨ កថាខណ្ឌទី ១ វាក្យខណ្ឌទី ១ នៃរដ្ឋធម្មនុញ្ញនៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា ឆ្នាំ ១៩៩៣ ទំព័រ ១៩
[2] មាត្រា ៤១ កថាខណ្ឌទី ១ វាក្យខណ្ឌទី ១ នៃរដ្ឋធម្មនុញ្ញនៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា ឆ្នាំ ១៩៩៣ ទំព័រ ២១
[3] មាត្រា ៤១ កថាខណ្ឌទី ១ វាក្យខណ្ឌទី ២ នៃរដ្ឋធម្មនុញ្ញនៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា ឆ្នាំ ១៩៩៣ ទំព័រ ២១
[4] មាត្រា ៣១ កថាខណ្ឌទី ២ វាក្យខណ្ឌទី ១ នៃរដ្ឋធម្មនុញ្ញនៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា ឆ្នាំ ១៩៩៣ ទំព័រ ១៧
[5] មាត្រា ៣១ កថាខណ្ឌទី ២ វាក្យខណ្ឌទី ២ នៃរដ្ឋធម្មនុញ្ញនៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា ឆ្នាំ ១៩៩៣ ទំព័រ ១៧
[6] មាត្រា ៣៩ កថាខណ្ឌទី ១ វាក្យខណ្ឌទី ១ នៃរដ្ឋធម្មនុញ្ញនៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា ឆ្នាំ ១៩៩៣ ទំព័រ ២០
[7] មាត្រា ៣៩ កថាខណ្ឌទី ១ វាក្យខណ្ឌទី ២ នៃរដ្ឋធម្មនុញ្ញនៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា ឆ្នាំ ១៩៩៣ ទំព័រ ២០